De afdeling Innovatie en Ontwikkeling waar Jan Dirk van Duijvenbode werkt, is onderdeel van de Dienst Infrastructuur van Rijkswaterstaat. Voor
verschillende trajecten en projecten werkt hij met LEF, waaronder de
sessie over fast, slow en inter infra met als doel de langzame infrastructuur net zo’n belangrijk podium te geven als de snelle infra. “Door te verbinden, door samen op te trekken, werden de ogen geopend.”
Jan Dirk: “Ik werk niet met problemen, ik zie kansen. Wij als Rijkswaterstaat zijn van de snelle infra, fast infra noem ik dat. Op een klein kaartje zie je alleen de snelwegen. Maar als je die kaart vergroot, zie je dat er ook andere wegen zijn. Je hebt slow en fast infra en die twee raken elkaar. Dat is waar de snelle en de langzame jongens elkaar kruisen, over elkaar heen gaan of overstappen. Dat is inter infra.”
Vrienden die willen meedenken
Een innovator begint met een eerste idee. “In die fase ben ik een beetje eenzaam met mijn idee”, vertelt Jan Dirk. “De kunst is dan om zo snel mogelijk mensen te vinden met energie en de wil om me te helpen of mee te denken. Die noem ik dan vrienden. Zo kwam ik tijdens een LEF-sessie mensen tegen van de Wandelvereniging die me vroegen of ik iets kon doen voor de Fietsbond. Waarop ik antwoordde dat als zij de vrienden verzamelden, ik zou kijken of het met LEF te regelen was.”
Eye opener
Ik weet dat LEF van de doorbraken is, maar om echt in een sessie door te breken, vind ik lastig.
Ik zag een groep mensen die elkaar normaal
gesproken ook al spraken. Ieder met zijn eigen
belang, maar wel met het besef dat ze het met z’n allen moesten trekken. Door te verbinden, door samen op te trekken onder het motto slow infra gingen hun ogen toch verder open.”
Actie vanuit de deelnemers
Na de eerste gesprekken hoopte Jan Dirk op acties van de deelnemers. Uiteindelijk moet er iets gebeuren, dan moeten de schetsen worden uitgevoerd. Jan Dirk: “Dat vind ik een moeilijk moment waarop ik niet weet wat er gaat gebeur-en. Ik zie zelf wel actiepunten, maar als opdrachtgever noteer ik die niet omdat ik wil dat het uit de deelnemers zelf komt. Maar op een gegeven moment trekken de deelnemers toch conclusies en worden er acties opgeschreven. Vervolgens zag ik in het Maximapark waar een asfaltring is waarop je kunt skaten en wandelen, een spin-off die ik aan het einde van de sessie nog niet had gezien. Een doorbraak kan dus best wat later komen!”
